Kult Maryi w Kościele Rzymskokatolickim, geneza mariologii, praktyka w obrzędach i liturgii, w świetle nauczania Biblii – cz. 2

Czego naucza Katechizm Kościoła Katolickiego w kwestii Maryi?

Anna Szuba

Kościół Rzymskokatolicki ogłosił cztery dogmaty[1] dotyczące Maryi. Są to, chronologicznie:

I – „O Bożym Macierzyństwie Maryi”

Dogmat został ogłoszony na soborze w Efezie w 431 r. – święta Dziewica jest Matką Boga, ponieważ urodziła Słowo Boże, które stało się ciałem. Ogłoszenie dogmatu zakończyło spór dotyczący natury Chrystusa. Odrzucono poglądy Nestoriusza, który uważał, że w człowieku Jezusie, połączyły się dwie natury i dwie osoby- boska i ludzka. Według Nestoriusza, Maria była jedynie matką  Jezusa- człowieka, nie była więc matką Boga. Maria podczas Soboru w Efezie otrzymała tytuł TheotokosMatka Boża.

II – „O Maryi zawsze Dziewicy”

Dogmat ogłosił papież Marcin I na Synodzie Laterańskim w Rzymie w 649 r. – Maria z Nazaretu została zapłodniona przez Ducha Świętego bez nasienia, następnie urodziła zachowując swe nienaruszone dziewictwo. Zachowanie dziewictwa po narodzeniu Jezusa, wyklucza inne dzieci w życiu Maryi, bracia i siostry Jezusa, o których mówią Ewangelie, to według nauk KRK, Jego kuzyni.

III – „O Niepokalanym Poczęciu Maryi”

Dogmat ogłoszony w 1854 r. przez papieża Piusa IX bullą Ineffabilis Deus – Najświętsza Maryja Panna w pierwszej chwili swego poczęcia za szczególną łaską i przywilejem Boga Wszechmogącego, przez wzgląd na zasługi Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana wolna od wszelkiej zmazy winy pierworodnej.

 IV – „O wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny”

Dogmat ogłoszony przez papieża Piusa XII w 1950 r. – Niepokalana Boża Rodzicielka, zawsze Dziewica, Maryja doznała Wniebowzięcia. Dogmat o wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny nie rozstrzyga problemu Jej śmierci. Nie wiadomo zatem, czy Maryja umarła i potem została wzięta do nieba z ciałem i duszą, czy też przeszła do chwały nie umierając, lecz „zasypiając”, jak głosi wschodnia tradycja.

Z tymi dogmatami wiążą się rozliczne tytuły, którymi nazywana jest Maryja w obrzędach i liturgii Kościoła rzymskiego, jak już zauważyliśmy w tekście antyfony “Pod Twoją obronę” oraz w tekście pieśni “Matko, która nas znasz”. Nazywa się ją, min.: Orędowniczką, Współodkupicielką, Królową niebios, Królową Apostołów, Matką Kościoła, Królową Polski, Pośredniczką, Królową Aniołów, Zbawicielką, Pocieszycielką i Wspomożycielką.

Przytoczę poniżej cytaty Katechizmu dotyczące dogmatów i roli Maryi zawsze Dziewicy w kształtowaniu wiary i pobożności wiernych Kościoła Katolickiego w Polsce. Podtytuły pochodzą z Katechizmu Kościoła Katolickiego.[2] Wszelkie podkreślenia i pogrubienia w poniższym tekście są moje.
Zacznijmy więc.

Art. 489 KKK: “… Maryja „zajmuje pierwsze miejsce wśród pokornych i ubogich Pana, którzy z ufnością oczekują od Niego zbawienia i dostępują go. Wraz z Nią wreszcie, wzniosłą Córą Syjonu, po długim oczekiwaniu spełnienia obietnicy, przychodzi pełnia czasu i nastaje nowa ekonomia zbawienia”[3]

Art. 491: W ciągu wieków Kościół uświadomił sobie, że Maryja, napełniona „łaską” przez Boga (Łk 1, 28), została odkupiona od chwili swego poczęcia. Właśnie to wyraża dogmat Niepokalanego Poczęcia,[4]ogłoszony w 1854 r. przez papieża Piusa IX:

Art 491: Najświętsza Maryja Dziewica od pierwszej chwili swego poczęcia, przez łaskę i szczególny przywilej Boga wszechmogącego, na mocy przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nienaruszona od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego.[5]

Art. 492: Maryja została „ubogacona od pierwszej chwili poczęcia blaskami szczególnej zaiste świętości”; świętość ta pochodzi w całości od Chrystusa; jest Ona „odkupiona w sposób wznioślejszy ze względu na zasługi swego Syna„. Bardziej niż wszystkie inne osoby stworzone Ojciec napełnił Ją „wszelkim błogosławieństwem… na wyżynach niebieskich – w Chrystusie” (Ef 1, 4). Wybrał Ją „z miłości przed założeniem świata, aby była święta i nieskalana przed Jego obliczem.

W tym miejscu Kościół Rzymski zmanipulował Słowo Boże. Wersety te brzmią tak:

Ef 1: (3) Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; który napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. (4) W Nim bowiem wybrał nas przez założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. (5) Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów przez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, (6) ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym.[6]

Art. 493: Ojcowie Tradycji wschodniej nazywają Maryję „Całą Świętą” (Panaghia), czczą Ją jako „wolną od wszelkiej zmazy grzechowej, jakby utworzoną przez Ducha Świętego i ukształtowaną jako nowe stworzenie”. Dzięki łasce Bożej Maryja przez całe życie pozostała wolna od wszelkiego grzechu osobistego.

Art. 494: (…) W ten sposób, zgadzając się na słowo Boże, Maryja stała się Matką Jezusa i przyjmując całym sercem Bożą wolę zbawienia, w czym nie przeszkodził Jej żaden grzech, oddała się całkowicie osobie i dziełu swego Syna, by dzięki łasce Bożej, pod zwierzchnictwem Syna i w zjednoczeniu z Nim, służyć tajemnicy Odkupienia.” (…) Jak powiada św. Ireneusz, „będąc posłuszną, stała się przyczyną zbawienia zarówno dla siebie, jak i dla całego rodzaju ludzkiego.

“Z tego powodu jeśliby ktoś inaczej, Boże uchowaj, miał sądzić, niż My o tym zawyrokowaliśmy, niechże pozna i na przyszłość o tym wie, że sam na siebie wydał wyrok potępienia, że stał się rozbitkiem w sprawach wiary i odpadł od jedności z Kościołem, a nadto przez sam ten fakt ściągnął na siebie kary prawem przewidziane, jeżeli błędną swoją myśl przekazuje innym w słowie, piśmie albo jakimś innym sposobem to uzewnętrznia.”[7]

Czy wobec powyższych zapisów Maria nie potrzebowała Zbawiciela? Co o grzechu mówi Biblia?

Rz 3: (9) Cóż więc? Czy mamy przewagę? żadną miarą! Wykazaliśmy bowiem uprzednio, że tak Żydzi, jak i poganie są pod panowaniem grzechu, (10) jak jest napisane: Nie ma sprawiedliwego, nawet ani jednego, (11) nie ma rozumnego, nie ma, kto by szukał Boga. (12) Wszyscy zboczyli z drogi, zarazem się zepsuli, nie ma takiego, co dobrze czyni, zgoła ani jednego.

 Rz 5: (12) Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli

 Ga 3: (22) Lecz Pismo poddało wszystko pod /władzę/ grzechu, aby obietnica dostała się na drodze wiary w Jezusa Chrystusa tym, którzy wierzą

 Koh 7: (20) Bo nie ma na ziemi człowieka sprawiedliwego, który by zawsze postępował dobrze, a nigdy nie zgrzeszył

Psalm 14: (2) Pan spogląda z nieba na synów ludzkich, badając, czy jest wśród nich rozumny, który szukałby Boga. (3) Wszyscy razem zbłądzili, stali się nikczemni: nie ma takiego, co dobrze czyni, nie ma ani jednego.

Co sama Maria powiedziała na ten temat?

Łk 1: (46) Wtedy Maryja rzekła: Wielbi dusza moja Pana, (47) i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy

 Czy Słowo Boże traktuje Marię inaczej niż pozostałych? Czy znajduje się ona poza pojęciem “wszyscy”?

Łk 2: (21) Gdy nadszedł dzień ósmy i należało obrzezać Dziecię, nadano Mu imię Jezus, którym Je nazwał anioł, zanim się poczęło w łonie [Matki]. (22) Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. (23) Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. (24) Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

Maria, jak każda żydowska kobieta, podlegała Prawu Mojżeszowemu. Była skażona grzechem jak wszyscy i podlegała konieczności oczyszczenia za grzech. Gdy była w tym celu w świątyni, nikt, żaden człowiek czy istota duchowa, nie zaprotestował, że składa ofiarę oczyszczenia.

Kpł 12: (1) Dalej powiedział Pan do Mojżesza: (2) Powiedz do Izraelitów: Jeżeli kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, pozostanie przez siedem dni nieczysta, tak samo jak podczas stanu nieczystości spowodowanego przez miesięczne krwawienie. (3) ósmego dnia [chłopiec] zostanie obrzezany. (4) Potem ona pozostanie przez trzydzieści trzy dni dla oczyszczenia krwi: nie będzie dotykać niczego świętego i nie będzie wchodzić do świątyni, dopóki nie skończą się dni jej oczyszczenia. (5) Jeżeli zaś urodzi dziewczynkę, będzie nieczysta przez dwa tygodnie, tak jak podczas miesięcznego krwawienia. Potem pozostanie przez sześćdziesiąt sześć dni dla oczyszczenia krwi. (6) Kiedy zaś skończą się dni jej oczyszczenia po urodzeniu syna lub córki, przyniesie kapłanowi, przed wejście do Namiotu Spotkania, jednorocznego baranka na ofiarę całopalną i młodego gołębia lub synogarlicę na ofiarę przebłagalną. (7) Kapłan złoży to w ofierze przed Panem, aby za nią dokonać przebłagania. W ten sposób będzie ona oczyszczona od upływu krwi. To jest prawo dotyczące tej, która urodziła syna lub córkę. (8) Jeżeli zaś ona jest zbyt uboga, aby przynieść baranka, to przyniesie dwie synogarlice albo dwa młode gołębie, jednego na ofiarę całopalną i jednego na ofiarę przebłagalną. W ten sposób kapłan dokona przebłagania za nią, i będzie oczyszczona.

Art. 495: Maryja, nazywana w Ewangeliach „Matką Jezusa” (J 2,1;19, 25)135, już przed narodzeniem swego Syna jest ogłoszona przez Elżbietę, pod natchnieniem Ducha Świętego, „Matką mojego Pana” (Łk 1, 43). Istotnie, Ten, którego poczęła jako człowieka z Ducha Świętego i który prawdziwie stał się Jej Synem według ciała, nie jest nikim innym jak wiecznym Synem Ojca, drugą Osobą Trójcy Świętej. Kościół wyznaje, że Maryja jest rzeczywiście Matką Bożą (Theotokos)”.

W Biblii nie ma określenia “Matka Boga”. Jezus nigdy nie zwrócił się do Marii, matko. We wszystkich przypadkach odnosi się do niej: niewiasto ( kobieto).

Jan 2: (3) A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: Nie mają już wina. (4) Jezus Jej odpowiedział: Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto ( γυναι- (gynai) – (Strong 1135) [n_ Voc Sg f] kobieto )? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?

Jan 19: (25) A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. (26) Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto ( γυναιγυναι- (gynai, kobieto ), oto syn Twój.

Jezus był Synem Marii z ciała. Jest Synem Boga, który wcielił się w ciało człowieka. Nie zawdzięcza Marii swojego istnienia jako Bóg. Jak Bóg może zaistnieć za przyczyną swojego stworzenia?

Rz 8: (3) Co bowiem było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym, [tego dokonał Bóg]. On to zesłał Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla [usunięcia] grzechu wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, (4) aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło się w nas, o ile postępujemy nie według ciała, ale według Ducha.

Art. 499: Pogłębienie wiary w dziewicze macierzyństwo Maryi doprowadziło Kościół do wyznania Jej rzeczywistego i trwałego dziewictwa, także w zrodzeniu Syna Bożego, który stał się człowiekiem. Istotnie, narodzenie Chrystusa „nie naruszyło Jej dziewiczej czystości, lecz ją uświęciło”. Liturgia Kościoła czci Maryję jako Aeiparthenos, „zawsze Dziewicę”.

Art. 500: Niekiedy jest wysuwany w tym miejscu zarzut, że Pismo święte mówi o braciach i siostrach Jezusa. Kościół zawsze przyjmował, że te fragmenty nie odnoszą się do innych dzieci Maryi Dziewicy. W rzeczywistości Jakub i Józef, „Jego bracia” (Mt 13, 55), są synami innej Marii, należącej do kobiet usługujących Chrystusowi, określanej w znaczący sposób jako „druga Maria” (Mt 28,1)[8]. Chodzi tu o bliskich krewnych Jezusa według wyrażenia znanego w Starym Testamencie”.

 W jaki sposób ktoś doszedł do tego wniosku? Synowie drugiej Marii? Na temat braci i sióstr Jezusa napisano tomy opracowań i artykułów, głównie przez teologów katolickich ze względu na konieczność uzasadnienia dogmatu o wiecznym dziewictwie Maryi oraz przez denominacje protestanckie, ewangeliczne i Świadków Jehowy, z powodów zupełnie przeciwnych, aby potwierdzić kilkukrotne macierzyństwo Marii.[9]

Mat 1: (24) Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie, (25) lecz nie zbliżał się ( εγινωσκεν-  (eginōsken) – (Strong 1097) [vi Impf Act 3 Sg] poznał ) do Niej, aż ( εως –  (heōs) – (Strong 2193) [Conj] aż do ; ου (hou) – (Strong 3739) [pr Gen Sg m] kiedy;  ετεκεν- ετεκεν (eteken) – (Strong 5088) [vi 2Aor Act 3 Sg] urodziła )[10] porodziła Syna, któremu nadał imię Jezus.

Czy można określić to jeszcze prościej?[11]

Łk 8: (19) Wtedy przyszli do Niego Jego Matka i bracia ( αδελφοι- (adelfoi) – (Strong 80) [n_ Nom Pl m] bracia ), lecz nie mogli dostać się do Niego z powodu tłumu. (20) Oznajmiono Mu: Twoja Matka i bracia (  αδελφοι ) stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą. (21) Lecz On im odpowiedział: Moją matką i moimi braćmi ( αδελφοι ) są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je.

 Według Biblii interlinearnej[12] ”bracia”w tych wersetach to po grecku αδελφοι (adelfoi) – (Strong 80)bracia. W Wielkim Słowniku Grecko-Polskim ks. Remigiusz Popowski podaje znaczenie słowa αδελφος to: brat z urodzenia.

 Jan 2: (12) Następnie On, Jego Matka, bracia ( αδελφοι ) i uczniowie Jego udali się do Kafarnaum, gdzie pozostali kilka dni.

 Jan 7: (3) Rzekli więc Jego bracia ( αδελφοι) do Niego: Wyjdź stąd i idź do Judei, aby i uczniowie Twoi ujrzeli czyny, których dokonujesz. (4) Nikt bowiem nie dokonuje niczego w ukryciu, jeżeli chce się publicznie ujawnić. Skoro takich rzeczy dokonujesz, to okaż się światu! (5) Bo nawet Jego bracia ( αδελφοι ) nie wierzyli w Niego. (6) Powiedział więc do nich Jezus: Dla Mnie stosowny czas jeszcze nie nadszedł, ale dla was – zawsze jest do rozporządzenia. (7) Was świat nie może nienawidzić, ale Mnie nienawidzi, bo Ja o nim świadczę, że złe są jego uczynki.

 Jan 7: (10) Kiedy zaś bracia ( αδελφοι ) Jego udali się na święto, wówczas poszedł i On, jednakże nie jawnie, lecz skrycie.

 Mat 13: (54) Przyszedłszy do swego miasta rodzinnego, nauczał ich w synagodze, tak że byli zdumieni i pytali: Skąd u Niego ta mądrość i cuda? (55) Czyż nie jest On synem cieśli? Czy Jego Matce nie jest na imię Mariam, a Jego braciom ( αδελφοι ) Jakub, Józef, Szymon i Juda? (56) Także Jego siostry czy nie żyją wszystkie u nas?

 Dz 1: (14) Wszyscy oni trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa, i braćmi ( αδελφοις ) Jego

 Gal 1: (19) Spośród zaś innych, którzy należą do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata ( αδελφον ) Pańskiego.

 1 Kor 9: (5) Czyż nie wolno nam brać z sobą niewiasty – siostry, podobnie jak to czynią pozostali apostołowie oraz bracia (  αδελφοι ) Pańscy i Kefas?

 Mat 10: (2) A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat (αδελφος )

jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat (αδελφος ) jego Jan

 Katoliccy teologowie uważają, że bracia Jezusa wykazani w powyższych wersetach, to kuzyni. Porównajmy to z wersetem, w których występuje słowo “kuzyn”.

Kol 4: (10) Pozdrawia was Arystarch, mój współwięzień, i Marek, kuzyn ( ανεψιος: ανεψιος (anepsios) – (Strong 431) [n_ Nom Sg m] kuzyn ) Barnaby, co do którego otrzymaliście zlecenia: Przyjmijcie go, jeśli do was przybędzie.

Art. 501: Jezus jest jedynym Synem Maryi. Macierzyństwo duchowe Maryi rozciąga się jednak na wszystkich ludzi, których Jezus przyszedł zbawić: Maryja zrodziła „Syna, którego Bóg ustanowił pierworodnym między wielu braćmi (Rz 8, 29), to znaczy między wiernymi, w których zrodzeniu i wychowywaniu współdziała swą miłością macierzyńską”.

Art. 721: Maryja, Najświętsza Matka Boga, zawsze Dziewica, jest arcydziełem posłania Syna i Ducha Świętego w pełni czasu. Po raz pierwszy w zamyśle zbawienia, dzięki przygotowaniu przez Ducha Świętego, Ojciec znajduje Mieszkanie, w którym Jego Syn i Jego Duch mogą mieszkać wśród ludzi. W tym właśnie sensie Tradycja Kościoła często odczytywała w relacji do Maryi najpiękniejsze teksty mówiące o Mądrości: Maryja jest opiewana i przedstawiana w liturgii jako „Stolica Mądrości”. W Maryi zostają zapoczątkowane „wielkie sprawy Boże”, które Duch będzie wypełniał w Chrystusie i w Kościele:

Art. 722: Duch Święty przygotował Maryję przez swoją łaskę. Było czymś odpowiednim, aby Matka Tego, w którym „mieszka cała Pełnia: Bóstwo na sposób ciała” (Kol 2, 9), była „pełna łaski”. Tylko dzięki łasce została Ona poczęta bez grzechu pierworodnego jako najpokorniejsza ze stworzeń, najbardziej zdolna do przyjęcia niewymownego Daru Wszechmogącego. Słusznie więc anioł Gabriel pozdrawia Ją jako „Córę Syjonu”: „Raduj się”[13]. Dziękczynienie, które Maryja kieruje do Ojca w Duchu Świętym w Magnficat, gdy nosi w sobie Syna Wiecznego, jest dziękczynieniem całego Ludu Bożego, a więc i Kościoła”.

Kościół Katolicki uważa, że anioł pozdrawia Marię jako “Córę Syjonu”[14] Przeanalizujmy te wersety:

Łk 1: (28) Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami>. (29) Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. (30) Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. (31) Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. (32) Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. (33) Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. (34) Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? (35) Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. (36) A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. (37) Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. (38) Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.

 Według Biblii interlinearnej:

 Łk 1: (28) Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski ( κεχαριτωμενη (kecharitōmenē) – (Strong 5487) [vp Perf Pas Nom Sg f] która jesteś obdarzona łaską ), Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami> ( ευλογημενη (eulogēmenē) – (Strong 2127) [vp Perf Pas Nom Sg f] która jest błogosławiona (która jest wysławiona)

Tłumaczenie EIB: 28 Po przybyciu anioł powiedział: Witaj, obdarzona łaską, Pan z tobą! Szczęśliwa jesteś między kobietami

 (30) Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę (χαριν (charin) – (Strong 5485) [n_ Acc Sg f] łaskę – grace) u Boga.

 Tłumaczenie EIB: 30 Anioł zaś powiedział jej: Przestań się bać, Mario! Znalazłaś łaskę u Boga.

Łk 1: (41) Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. (42) Wydała ona okrzyk i powiedziała: Błogosławiona jesteś ( μακαρια (makaria) – (Strong 3107) [a_ Nom Sg f] szczęśliwa (błogosławiona) między niewiastami i błogosławiony ( ευλογημενος (eulogēmenos) – (Strong 2127) [vp Perf Pas Nom Sg m] który jest błogosławiony (który jest wysławiony) jest owoc Twojego łona. (43) A skądże mi to, że Matka μητηρ (mētēr) – (Strong 3384) [n_ Nom Sg f] matka ) mojego Pana (κυριου (kyriou) – (Strong 2962) [n_ Gen Sg m] Pana)  przychodzi do mnie?

Łk 11: (27) Gdy On to mówił, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: Błogosławione łono, ( μακαρια (makaria) – (Strong 3107) [a_ Nom Sg f] szczęśliwe (błogosławione) które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. (28) Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, (μενουνγε (menounge) – (Strong 3304) [Part] wprawdzie raczej (wprawdzie bardziej) którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.

Tłumaczenie EIB Łk 11: 27 Gdy Jezus to mówił, jakaś kobieta z tłumu podniosła głos i zawołała do Niego: Szczęśliwe łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś. 28 Lecz On odpowiedział: Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i stosują je.

Czy widzimy różnicę? Biblia Tysiąclecia tłumaczy ten werset w taki sposób, aby interpretacja pozwoliła włożyć w usta Jezusa potwierdzenie szczególnej roli Jego Matki. Zobaczmy jak werset ten brzmi w innych tłumaczeniach.

Przekład dosłowny:

Lecz On odpowiedział: Szczęśliwi są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i przestrzegają je.

Biblia Gdańska:

Ale on rzekł: Owszem błogosławieni są, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.

Uwspółcześniona Biblia Gdańska:

On zaś odpowiedział: Błogosławieni [są] raczej ci, którzy słuchają słowa Bożego i strzegą go.

Biblia Warszawska:

On zaś rzekł: Błogosławieni są raczej ci, którzy słuchają Słowa Bożego i strzegą go.

I Biblia Tysiąclecia:

Lecz On rzekł: Owszem, ale przecież błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je.

Zapoznajmy się z innymi wersetami, które zawierają słowo “błogosławiona”.

Ks Sędziów 5:  (24) Niech Jael będzie błogosławiona wśród niewiast, żona Chebera Kenity, wśród niewiast żyjących w namiotach niech będzie błogosławiona.

Rut 3: (9) Zapytał: Kto ty jesteś? Odpowiedziała: Ja jestem Rut, służebnica twoja. Rozciągnij brzeg swego płaszcza nade mną, albowiem jesteś powinowatym. (10) Powiedział: Błogosławiona bądź, moja córko, przez Pana! Jeszcze lepiej niż za pierwszym razem okazałaś swoją miłość za drugim razem, gdy nie szukałaś młodych mężczyzn, biednych czy bogatych.

1 ks Samuela 25: (32) Na to rzekł Dawid do Abigail: Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela, za to, że cię wysłał dziś na spotkanie ze mną. (33) Niech będzie błogosławiony twój rozsądek, błogosławiona bądź i ty za to, żeś powstrzymała mnie dzisiaj od rozlewu krwi, i że nie wymierzyłem sobie sprawiedliwości na własną.

I w  księgach deuterokanonicznych:[15]

Ks Tobiasza 11: (17) Potem Tobiasz podszedł do Sary, żony syna swego Tobiasza, pobłogosławił ją i tak do niej przemówił: Witaj, w zdrowiu przybywająca córko, niech będzie błogosławiony twój Bóg, który przyprowadził cię do nas. Niech będzie błogosławiony twój ojciec i niech będzie błogosławiony Tobiasz, mój syn, i ty bądź błogosławiona, córko! Wejdź do domu swego w zdrowiu z błogosławieństwem i radością! Wejdź, córko!

Ks Judyty 13: (18) A Ozjasz powiedział do niej: Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego, spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi, i niech będzie błogosławiony Pan Bóg, Stwórca nieba i ziemi, który cię prowadził, abyś odcięła głowę wodza naszych nieprzyjaciół.

Art. 724: W Maryi Duch Święty objawia Syna Ojca, który staje się Synem Dziewicy. Ona jest krzewem gorejącym[16] ostatecznej teofanii;[17] napełniona Duchem Świętym, pokazuje Słowo w uniżeniu Jego ciała i pozwala Go poznać ubogim i pierwocinom narodów”.

Ks Wyjścia 3: (2) Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. (3) Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala? (4) Gdy zaś Pan ujrzał, że Mojżesz podchodził, żeby się przyjrzeć, zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: Mojżeszu, Mojżeszu! On zaś odpowiedział: Oto jestem. (5) Rzekł mu Bóg: Nie zbliżaj się tu! Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą.


[1] Dogmat (gr. δόγμα) – w sensie ścisłym pojęcie używane tylko w teologii chrześcijańskiej. Oznacza naukę wiary zawartą w Objawieniu, której poprawna interpretacja jest ściśle określona przez Kościół, https://pl.wikipedia.org/wiki/Dogmat, https://pl.wikipedia.org/wiki/Dogmaty_maryjne- Dostęp 13.09.2016

[2]   Katechizm Kościoła Katolickiego, Pallotinum,1994r.

[3]  Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 55

[4]  Niepokalane poczęcie nie dotyczy, w tym przypadku, Jezusa, tylko Maryi, z czego nie zdają sobie sprawy wierni KRK

[5]  Pius IX, bulla Ineffabilis Deus: DS 2803

[6]   http://www.biblia.info.pl/biblia.html, dostęp: 07.01.2018. Do ostatniej części pracy, korzystam celowo z Biblii Tysiąclecia,  wydanie internetowe

[7]   https://gloria.tv/article/RJ7AVWf4yxxY6pKiFELb99sQV, Pius IX – bulla Ineffabilis Deus, dostęp 07.01.2018

[8] Mat 28: (1) Po upływie szabatu, o świcie pierwszego dnia tygodnia przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób

[9] https://www.gotquestions.org/Polski/Jezus-rodzenstwo.html , http://slowodaje.net/kosciol-nas-oszukuje-jezus-mial-braci-maryja-konca-zycia-pozostala-dziewica-lk-819-21/http://www.focus.pl/artykul/moj-brat-jezus?page=2, http://www.piotrandryszczak.pl/4.html, http://biblia.wiara.pl/doc/1059978.Rodzenstwo-Jezusa, https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TB/bracia.html, http://swietochlowice.kwch.org/rodzina-panska-cz-1/, http://swietochlowice.kwch.org/rodzina-panska-cz-2-marek-handrysik/, http://swietochlowice.kwch.org/rodzina-panska-cz-3-marek-handrysik/

[10] http://biblia.oblubienica.eu/, dostep 20.01.2018

[11] “Hebrajskie pojmowanie „poznania” jest jednak odmienne. Czasownik „jada” oznacza poznawanie w sensie czynnym. Poznać, to przeniknąć daną rzecz i ją opanować. My też mówimy „opanować wiedzę”. Dobrą ilustracją jest tu hebrajskie wyrażenie „poznać kobietę”, oznacza tak naprawdę współżycie płciowe i często również zdominowanie kobiety przez mężczyznę”. https://stacja7.pl/wiara/7-najwiekszych-pomylek-w-przekladach-biblii/, dostęp 20.01.2018;

“Powszechnie znane jest też powiedzenie „poznać w sensie biblijnym”, czyli po hebrajsku: „uprawiać seks”- http://www.miesiecznik.znak.com.pl/6882012marcin-polakpanowie-i-kobiety/, dostęp 20.01.2018

[12] http://biblia.oblubienica.eu/, dostęp 19.01.2017

[13] Zach 9: (9) Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy. (10) On zniszczy rydwany w Eframie i konie w Jeruzalem, łuk wojenny strzaska w kawałki, pokój ludom obwieści. Jego władztwo sięgać będzie od morza do morza, od brzegów Rzeki aż po krańce ziemi.

[14] Syjon albo Córka Syjonu to biblijne określenia Izraela jako ludu wybranego. W żydowskiej tradycji Syjon jest symbolem Ziemi Obiecanej i tęsknoty, żywionej do niej przez lud Izraela. Wikipedia, dostęp 27.01.2018

[15] Księgi deuterokanoniczne (wtórnokanoniczne) – termin używany w katolicyzmie i prawosławiu na określenie tych spośród ksiąg Pisma Świętego Starego Testamentu funkcjonujących w kanonie tych wyznań, których nie zawiera Biblia hebrajska. Samo określenie deuterokanoniczne nawiązuje do kwestionowania kanoniczności tychże ksiąg w odróżnieniu od ksiąg protokanonicznych, które uznaje za natchnione zarówno judaizm, jak i całe chrześcijaństwo. Wikipedia, dostęp 28.01.2018

[16] Krzew gorejący (heb: הסנה הבוער) – postać, pod którą – według Księgi WyjściaBóg Jahwe objawił się pod Horebem (Synajem) i przemówił do Mojżesza. Wikipedia, dostęp 27.01.2018

[17] Teofania – w teologii pojedynczy akt objawienia się Boga.W Biblii teofanie odbywają się w sposób bezpośredni – do ludzi przychodzi sam Bóg, albo w sposób pośredni, przez Bożego wysłańca – anioła, albo przez inny znak jego obecności. Wikipedia, dostęp 27.01.2018