Kościół to “społeczność wywołanych”, to grupa ludzi, którzy pozytywnie odpowiedzieli na wezwanie Boga, płynące z ewangelii i zostali oczyszczeni krwią Chrystusa (1 Kor. 1:2). Kościół znajduje się w Nowym Przymierzu z Bogiem, opartym na przelanej krwi Zbawiciela (Mat. 26:28). Zgodnie z doktryną protestancką należą do niego wszyscy, którzy uwierzyli w Chrystusa i oddali się Bogu, choćby byli członkami różnych wyznań. Kościół katolicki naucza, że jest jedynym prawdziwym i widzialnym Kościołem Chrystusa. Dopuszcza jednak istnienie Bożego dobra w innych wyznaniach chrześcijańskich i nie odmawia zbawienia ich członkom. Poniższe rozważania są oparte na książce “Poznaj prawdę”, Bruce’a Milne’a.
Biblijne obrazy Kościoła
-
Ciało Chrystusa. Kościół jest powołaniem do wiary w Jezusa. W Kościele stajemy się członkami ciała Chrystusa (Rzym. 12:5); On sam jest jego Głową, której musimy być poddani (Efez. 5:23, 24). Wszelkie życie i pokarm płynie od Chrystusa jako Głowy (Efez. 5:29). Obraz ten ukazuje bardzo bliski, ścisły związek Kościoła ze swoim Panem, całkowitą zależność Kościoła od Pana i potrzebę mocnego trzymania się Głowy Kościoła (Kol. 2:19). Wskazuje na wzajemną zależność jego członków (1 Kor. 12:12, 21, 26, 27).
-
Oblubienica (małżonka) Chrystusa (2 Kor. 11:2). “Obraz ten podkreśla, że związek Boga z Jego ludem jest związkiem bezwarunkowej miłości. Bóg wybrał nas i odkupił, ponieważ tego właśnie pragnął. Jesteśmy przedmiotem Jego odwiecznej miłości”. Kościół ze swej strony musi dochować wierności swemu Oblubieńcowi (Małżonkowi), być Mu całkowicie oddanym i wiernym względem Niego (Obj. 19:7, 8). Nasz Pan wymaga, byśmy miłowali Go całym sercem i ponad wszystko (Mat. 10:37-39).
-
Budowla (świątynia) Boża (1 Kor. 3:9, 16, 17). Chrystus jest fundamentem i kamieniem węgielnym Kościoła (1 Kor. 3:11; 1 Piotra 2:3-6). Chrześcijanie są żywymi kamieniami. Przenośnia ta ukazuje duchowy (niematerialny) charakter Kościoła, “jako organizmu stworzonego przez Ducha Świętego, a centralne miejsce przyznaje Chrystusowi jako fundamentowi i kamieniowi węgielnemu”. “Podkreśla wzajemną zależność wierzących w ich życiu chrześcijańskim” jako żywych kamieni, które mają się budować (a nie rujnować) w dom duchowy. Mylne jest utożsamianie Kościoła z budynkiem, bo Kościół to ludzie.
-
Królestwo Boże (Kol. 1:13; Rzym. 14:17). Boskie Panowanie urzeczywistni się dopiero po powrocie Chrystusa, ale już teraz przejawia się we władzy Jezusa nad tymi, którzy Mu są posłuszni. Królestwo Boże to nie Kościół, lecz jego członkowie posłuszni Słowu Bożemu podlegają rządom Bożym i są przyczółkiem Bożego dobra w tym świecie.
-
Rodzina Boża (Efez. 2:19). Po nawróceniu i chrzcie rodzimy się na nowo w rodzinie Boga, zostajemy adoptowani jako Jego dzieci i dzięki Duchowi Bożemu możemy Boga nazywać Ojcem (Rzym. 8:14-17). Ilustracja ta przypomina nam, że dzięki łasce Bożej z grzeszników staliśmy się dziećmi Bożymi. Jesteśmy zarazem braćmi i siostrami, dlatego powinniśmy się kochać i szanować, żyjąc ze sobą w zgodzie (1 Jana 5:1, 2). Przede wszystkim musimy być posłuszni Bogu Ojcu i Jego przykazaniom.
-
Trzoda Boża. Jesteśmy przyrównani do owiec, za które oddał życie Dobry Pasterz, Pan Jezus (Jana 10:11, 14, 15). Obraz ten uwypukla całkowitą zależność Kościoła od jego Głowy i Pana oraz współczucie i miłość, jakie Dobry Pasterz nam okazuje, będąc całkowicie oddanym prowadzeniu, ochronie i karmieniu swego ludu. Nakłada to na nas obowiązek słuchania Dobrego Pasterza i posłusznego chodzenia tam, gdzie On nas prowadzi (Jana 10:27).
-
Latorośle krzewu winnego (Jana 15:1-8). Pan Jezus przyrównał siebie do krzewu winnego, a nas do latorośli, które są całkowicie zależne od Niego i muszą wydawać dobre owoce.
